Deze aquarel met de titel 'Taking Responsability' is in opdracht gemaakt en gedrukt als cover van de dissertatie van Sharissa Mandy Smith. Haar proefschrift gaat over het belang en de bevordering van preconceptionele voorbereiding en zorg. De uitgave van het proefschrift was in januari 2025 een feit.

De aquarel is een zeer persoonlijk werk, dat tot stand gekomen is in nauwe samenspraak met Sharissa. Het gaat over haar beroep (vroeddokter/gynaecoloog), maar ook over haar eigen geschiedenis en verhaal.

De verwijzing naar het plukken van de appel in de Hof van Eden (Genesis 3) maakt Sharissa duidelijk in het voorwoord van de dissertatie (geparafraseerd):

(...) Eve's actions are often considered the catalyst for introducing sin and suffering into the world, implying that she carried responsibility for these tragic events.

In our society, the wellbeing of (future) children is primarily considered to be their mother’s responsibility. In this dissertation as well, focus lies solely on women with a vulnerable health status, and not their male partners. This aspect of my research was grounded purely in practicality and cannot be considered fair, as both prospective parents are equally responsible for the health and wellbeing of their offspring. The striking similarity between how society views Eve and (prospective) mothers has prompted me to conceptualize the scene depicted on the cover.

The tree represents preconception healthcare providers offering red-leafed blue apples, the logo of Pregnant Faster. (...) On the forefront, Adam seems to show some interest, but no signs of action. He remains seated whilst Eve carries their shared responsibility for him.

The cover of this dissertation is a tribute to all (prospective) mothers who, despite the unfairness, rise to the challenges they face.

Sinds 2024 werken 4 kerkelijke gemeenteleden aan een serie kunstwerken over Pinksteren. 

Om de serie samenhangend te maken hebben we gekozen voor een aantal randvoorwaarden die de kunstwerken bij elkaar brengen: de kleur signaalrood (liturgische kleur van het Pinksterfeest) is in elk van de werken terug te vinden. Daarnaast werkt ieder van ons op hetzelfde formaat canvas 40x100 cm. Het langwerpige formaat benadrukt de verbintenis tussen hemel en aarde.

Wind (- gebed om Ruach), 2024, Acrylverf op doek, 100x40 cm

De Geest van God wordt in de Bijbel vergeleken met wind - Hij is niet zichtbaar maar wel overal merkbaar.

De titel is 'Wind (- gebed om Ruach)'. Ruach is het Hebreeuwse veelzeggende woord voor wind in al zijn nuances: van zwakke bries, tot machtige stormwind. Het woord verwijst ook naar de adem van God, die leven geeft en in beweging zet. De adem van God gaf leven aan Adam. Zo geeft Gods Geest nog steeds leven, levensvreugde en kracht aan de mens.

Op de achtergrond zijn afdrukken van biddende handen te zien. Het gebed om de vernieuwing van de Heilige Geest en het doorwaaien van ons huis en leven stijgt wereldwijd op naar God.

Mensen overal vandaan, 2025, Acrylverf op doek, 100x40 cm

De uitstorting van de Heilige Geest is het startschot voor een explosie van het Evangelie over de hele wereld heen. Het nieuwe verbond begint: God maakt geen onderscheid tussen mensen. Hij trekt zich het lot aan van iedereen, uit welk volk dan ook (Handelingen 10: 34). We zien dat de Geest de grenzen doorbreekt, die door mensen zijn gemaakt.

Gelovigen wereldwijd gaan samen op weg naar het Vaderland. Milde regen/zegen daalt onderweg neer op de stoet van gelovigen.

De rode lijnen (aders) in het schilderij verwijzen naar de bloedsomloop van ons geloof, Jezus Christus. Het kan ook als stamboom (bloedlijn) gezien worden, omdat wij allemaal kinderen van God zijn.

God zelf noemt zijn mensen ‘heiligen’ die zijn gekroond met Zijn glans (aureolen) door Christus en de Heilige Geest.

In de stoet van heiligen heb ik mijn eigen drie kinderen (Isa, Seth en Jade) geplaatst bij wijze van gebed voor hun plek in het Koninkrijk van God.

De geboorte van Jezus Christus heeft een ongekende impact op de wereldgeschiedenis. Het is een keerpunt. Deze impact heb ik uitgebeeld met de golven die op Hem afkomen. Daarin zijn fragmenten uit de wereldgeschiedenis verwerkt van menselijk lijden. Hij kwam om dat te dragen.

In de golven zie je fragmenten van (pers)foto's die gaan over eenzaamheid, bootvluchtelingen, de atoombom, legertanks, politiegeweld, epidemieën, 9/11, droogte, hongersnood en rouwende vrouwen.

In de geschiedenis zijn heel veel schilderijen gemaakt van moeder Maria en haar kind Jezus. Vaak wordt zij afgebeeld in kleding die paste in het betreffende tijdsbeeld, om het verhaal dichterbij te brengen voor het publiek. Ook deze Maria heb ik dichtbij willen brengen door haar af te beelden met pasgewassen haar, in een eenvoudige joggingbroek en een badjas.

Een kruiswegstatie is een schilderij of reliëf dat een scène uit de lijdensweg van Jezus Christus en zijn stervensproces uitbeeldt. Van oudsher herinneren de 14 staties, of 'haltes', gelovigen aan de weg die Jezus ging om de wereld te redden van lijden en ondergang.

In de traditionele 14 kruiswegstaties worden meerdere scènes uitgebeeld, die niet tot bijbelteksten terug te voeren zijn. Sinds 2016 werken in Gouda vier vormgevers aan een gezamenlijk project om de kruiswegstaties uit te beelden enkel op basis van bijbelse teksten. Vandaar mijn toevoeging aan de titel Kruiswegstaties: alternatieve serie. 

Omdat wij aan de staties werken met 4 verschillende kerkleden, maar wel streven naar eenheid in deze serie, hebben we afspraken gemaakt over het formaat en de kleurstelling van de doeken. Alle doeken worden vorm gegeven in de kleuren zwart, wit, grijstinten en een steunkleur; oker, gebrande sienna of gebrande omber. Daarnaast zijn alle doeken van hetzelfde formaat: 40x40 cm.

De kruisafneming (statie nr. 10)

Marcus 15 : 46a; Lucas 23 : 50-53a; Johannes 19 : 38 en 39. Dit schilderij is gebaseerd op een fragment van een schets van Rembrandt van Rijn. Er is geen symboliek in dit schilderij, behalve dat de nadruk ligt op de neerwaartse gang van het licht; van de linker bovenhoek naar de rechter benedenhoek. De Redder van hemel en aarde is gestorven. Het is volbracht. Het Licht is nedergedaald in de hel.

Jezus, die altijd diende, moet nu gediend worden door omstanders die Hem liefhebben. Josef van Arimatea en Nikodemus nemen de taak op zich om de dode te verzorgen en laatste eer te bewijzen. Zij sparen kosten noch moeite en veronachtzamen hun reputatie. Het was namelijk niet zonder gevaar je te scharen bij de groepering die Jezus volgde.

Jezus vergeeft de moordenaar naast Hem (statie nr. 7)

Lucas 23:43 'En Hij zei tegen hem: Dit is zeker, Ik zeg het u, vandaag zult u met Mij in het paradijs zijn.' Dit zegt de gekruisigde Jezus tegen één van de misdadigers naast Hem.

Deze collage is gemaakt van foto’s van misdadigers en krantenartikelen over moord, veroordeling en doodstraf. De artikelen zijn geschreven in het Engels en Frans, twee wereldtalen, om te onderstrepen dat het om wereldnieuws gaat.

De zonden worden bedekt door Jezus' bloed. Daarom zijn alle woorden die te maken hebben met dood en terechtstelling rood geschilderd.

De artikelen en foto’s zijn in brand gestoken. Dat verwijst naar het offer van Christus, dat onze zonden verteert als vuur – er blijft niets van over. Jezus kon de misdadiger naast Hem oprecht het paradijs beloven, omdat deze man Hem erkende als zijn onschuldige Redder.

In het midden is een gat gebrand in het portret van een misdadiger. Door het gat is het kruispunt van het kruis te zien. Dat wil zeggen, dat God ons aanziet in Jezus Christus. Zijn offer wordt tot onze identiteit gemaakt.

Moederpijn (statie nr. 8)

Johannes 19:25-27 'Toen Jezus zijn moeder zag staan en bij haar de leerling van wie Hij veel hield, zei Hij tegen zijn moeder: "Dat is uw zoon" en daarna tegen de leerling: "Dat is je moeder". Vanaf dat moment nam die leerling haar bij zich in huis.'

Maria zal als moeder van Jezus bij het zien van Zijn lijden door de grond zijn gegaan. Het zien lijden van je eigen kind en daaropvolgend het verliezen aan de dood is ondraaglijk. In dit beeldende werk zijn 3 vrouwen te zien. De twee vrouwen op de achtergrond zijn genomen uit persfoto's van rouwende vrouwen. De samengeknepen vuisten zijn gebaseerd op foto's van de vuisten van een moeder die haar eerstgeborene heeft moeten begraven.

Jezus Koningknecht

Dit vierluik is gebaseerd op de bijbeltekst in Johannes 12 vanaf vers 27. Jezus zegt daar: 'Nu slaat de angst Mij om het hart. Wat moet Ik zeggen? Vader, laat dit ogenblik aan Mij voorbijgaan? Maar hiervoor ben Ik juist gekomen. Laat nu zien hoe groot uw naam is, Vader.’ Toen klonk er een stem uit de hemel: ‘Ik heb mijn grootheid getoond en Ik zal mijn grootheid weer tonen.’ 

Opwekking 268 spreekt van Jezus als onze 'Koning-knecht'; Hij is het allebei, want Hij regeert en Hij dient ons tot de dood erop volgt. Dat sluit aan bij de tekst uit Johannes 12. Vandaar de titel van dit vierluik.

In dit schilderij staat Jezus centraal. Hij heft zijn linkerhand vragend naar de hemel voor hulp en kracht bij het drinken van de beker in zijn rechterhand. De cirkel van wit en goud licht betekent de glorie en godheid van Jezus, zijn majesteit, kracht en verheerlijking. De edelstenen voegen toe aan de Koninklijke status van Jezus.

In de linkerbovenhoek is een oliekaraf te zien met olie die daaruit vloeit. Jezus is door een vrouw gezalfd, een daad waarbij zij zich liefdevol aan Hem overgaf als haar koning. Het is een verwijzing naar het feit dat Jezus Koning is. En niet alleen koningen, maar ook doden werden gezalfd met olie. De zalving is een verwijzing naar de dood van Jezus.

In de rechterbovenhoek is een bloeiende doornstruik te zien. De dorens verwijzen naar Jezus’ lijden, gesymboliseerd door de doornenkroon. Ik heb gekozen voor een bloeiende doornstruik, omdat daar, naast scherpte en hardheid, ook levenskracht uit blijkt.

Het paneel links onder verbeeldt een olijfgaard bij nacht, een verwijzing naar de Hof van Getsemane. Daar ervoer Jezus de duisternis, de eenzaamheid en de angst.

Rechtsonder is een wijnstok geschilderd. Jezus noemt zichzelf de ware wijnstok en Hij vergelijkt zijn bloed met wijn in de viering van het avondmaal. De druif als vrucht waarvan wijn gemaakt wordt, wijst vooruit naar het vloeien van zijn bloed.